you look tired, cocosnut, massage, coke sir? Nee!!

Sorry voor het late verslag. We stellen het telkens uit, maar we hebben een heeeele hoop te vertellen. Laten we doorgaan waar we gebleven zijn, waarbij we vast veel vergeten.

Op Kho Phi Phi zijn we nog twee dagen gebleven. We hebben onder andere een een mooie boottoch gemaakt. Omliggende eilanden bezocht, gesnorkeld en gekanoot. Ook hebben we kennis gemaakt met miss Lee die met ijzeren vuist heerst op Kho phi phi. De eigenaaressen van ons tweede hotel had een compleet eigen wetboek waar niemand van mocht afwijken. Overal stonden bordjes. Als je plast in bed kost je dat 1000 bath. Als je 5 min te laat uitcheckt betaal je een dag extra. Ook toen we dachten even onschuldig op stap te kunnen gaan werdt meteen weer artikel 44 t/m 71 van het wetboek er bijgehaald.
Nou toen we eenmaal in het uitgaans gebied aankwamen werden we overdonderd door de mannen met een overdosis aan testosterond. En de veel te schaarsgekleden aandachtsgeile vrouwen die hier prima op inspeelden. Whats happens op Kho phi phi stay's on....

Vanuit Kho phi phi met de ferry 300 bath 1 uur varen via de bus 60 bath 5 uur rijden aan te komen in de Pangha Bay (ook wel Ha Long Bay van Thailand genoemd). Hier zijn we drie dagen gebleven. We hebben een scooter en van alles gedaan. Hoogtepunt was de boottocht. Je kon met de massa toerisme ('de chinezen') gaan van af een commercieel startpunt en het startpunt waar wij vandaan gingen. Was helemaal niemand(laagseizoen) en voor een best zacht prijsje hadden we een prive boot met een baas van een 'kapitein'. Prachtige baai met geweldige rotsformaties in rivieren en grote meren. Hier en daar een flinke bui, maar dat was juist grappig. We konden ook aanleggen op het James Bond eiland, maar dat kostte meteen 20 euro ofzo. Aangezien je daar ook een paar keer voor kunt overnachten, besloten we dat over te slaan. Wel grappig om te zien. Gisteren (klopt dus niet chronologisch met het verslag verder) zijn we naar 'The mechanic' een film met Jason Statham die ook in dat gebied o.a. afspeelde -> vet!)

Dat was ook wel meteen het hoogtepunt van die plek. We zijn nog wat gaan scooteren de dagen erna, met hier en daar wat mooie plekken, watervallen etc. Wel grappig was een avond waarop we zochten naar een plek om te eten. Na een half uurtje zoeken zagen we langs een snelweg een plek waar muziek vandaan kwam en mensen aan het eten waren. Wij dachten dat het een feest was omdat de koniningin die dag jarig was. Zij wordt op handen gedragen (net zoals de koning). We vroegen netjes of we daar mochten aanschuiven en dat mocht. Binnen een paar minuten hadden we al 5 schalen met eten en rijst voor onze neus onder toeziend oog van wel 100 Thaise mensen. Zaten we daar... :) Na een half uur werden we gevraagd mee te komen. We snapten opeens waar we terecht waren gekomen: een bruiloft! We werden voorgesteld aan de bruid en mochten de kamer bekijken waar de huwelijksnacht zou voltrekken. Foto gemaakt, cadeau gekregen en ook geld gegeven. Bizar, maar wel leuk om mee te maken. Totaal onverwacht. Dag(en) erna voelden we ons beide niet echt goed. De verklaring was niet echt moeilijk te zoeken, aangezien we echt rare vissoepen, curry's en andere Thaise dingen op hadden op die bruiloft. Energieniveau was niet hoog. Maar gelukkig hebben we het net zoals de aanslagen wel overleefd.

Na Phang Nha bay zijn we via twee vluchten naar Siem Riep gevlogen. Het dorpje waar de Angkor Wat tempels bij liggen. We zouden daar een paar dagen blijven, zodat we alles op het gemakje konden bekijken. Joep had via een vriendin van Veerle gehoord dat er een mooie fietstocht was naar een groot meer onder Siem Riep. Met mooie rijstvelden en vergezichten.
Dag nadat we aangekomen waren, hebben we beide een mountainbike gehuurd en gingen we aan de hand van de briljante (!!) app: maps.me op pad. Al snel begrepen we waarom we deze tip hadden gekregen. Mooie, Cambodjaanse dorpjes, rijstvelden. slingerweggetjes. Alles leek precies hoe we het van tevoren hadden bedacht. We kwamen op een gegeven moment weer op een verharde weg, maar dat is natuurlijk niet spannend. Al snel bogen we weer af naar zandwegen, tot opeens een stortbui kwam. We hebben 5 seconden 'gescholen' onder een boom, maar we zouden toch zeiknat worden. Maar doorgefietst tot opeens een harde bliksem insloeg nog geen 100 meter van ons vandaan. Echt een eng moment. We stonden ook onder een boom, wat volgens ons niet de allerbeste plek was om te staan. Weer een de open velden ingaan was overigens ook niet echt aantrekkelijk.. :) Gelukkig rommelde het op een gegeven moment verderop, maar de schrik zat er goed in. Nog een stukje verder gefietst, toen het doodliep. Toen begon het weer te onweren, regen.... We hadden een stukje terug een mini-hutje gezien waar een gezin woonde. Daar naar terug gefietst en een kwartier ongemakkelijk gescholen. Wel heel aardig van die mensen. Kregen een stukje hout waar we dan op konden zitten, zodat we niet op de grond zaten. Aandoenlijk. Na een tijdje toch maar weer doorgefietst. Dat is overigens de laatste keer dat we het woord 'fietsen' gebruiken. De weg was compleet in modder veranderd en het was eigenlijk gewoon klei. Bij elke slag die we probeerden te maken, zat de complete voorband vol met zand, modder, takjes… Op een gegeven moment zei Joep de legendarische woorden ‘Dat wordt dan maar dragen…’. In de middle of nowhere, in de regen met een fiets van zeker 30 kilo was dat echter toch geen optie.
Een helse tocht door de slijk en paar uur later en schoenen en benen die de zelfde kleur hadden als de grond hadden we weer vaste grond onder ons. Die fietsen zagen er niet uit: Lekkeband, takken verweeft door de fiets heen overal modder. Maar toen kwam onze Cambodjaanse verlosser een tuk tuk dude die afgewerkt was ons tegen het lijf liep en ons hielp met alles. De fietsen enigsins schoonspoelden ons schoonspoelden en ons incl de fietsen met z'n tuk tuk terug bracht ons hotel. Daar gedoucht en als twee nette jongens die stralen van de onschuld terug gegaan naar de fiest verhuur. Een mooi verhaal opgehangen. Keurig wat geld neer gelegt voor de lekkeband. Paspoort terug gevraagt en vervolgens duimen op een goede afloop. Het moest van ver komen maar we zijn er mee weggekomen. Dit is in onze ogen een groot verschil met bangkok die in elke fout een kans zien om meer geld te kunnen vangen.

De dag erna kwam dan een hoogtepunt van de vakantie: de Angkor Wat tempels. Om 4.15 's ochtends stonden we op om met een Tuk Tuk de zonsopkomst te zien. Eerst bij een ander punt de tickets (3 dagen toegang) gehaald en toen die kant op. We waren echt vroeg en de andere mensen die hetzelfde idee hadden kwamen later achter ons aan. De entree alleen al is al schitterend en een origineel Khmer gebouw (Joep dacht zelfs al dat dit het hoofdgebouw was. Het was ook wel donker..). Joost ging eenmaal op het complex bij alle toeristen staan die de 5 miljoenste foto gingen maken van het meertje met op de achtergrond het hoofdcomplex. Joep koos de niet toeristische plekken voor uniekere foto's. Prachtig beeld en iets wat we allebei nooit meer zullen vergeten. Onze Tuk Tuk chauffeur zou de hele dag tot onze beschikking staan. Eerst hebben we het hoofdcomplex bekeken en later hebben we de 'small route' gedaan. Angkor Wat is het grootste tempelcomplex ter wereld en je staat echt te kijken van de grootsheid en van het aantal tempels op dat terrein. Die Khmer gasten moeten wel flinke kuiten gehad hebben, want het is een hoop klimmen. Maar de ene tempel nog mooier dan de andere! 's Avonds nog een Thaise massage gedaan om zeker onze voeten ook eens lekker te verwennen. Erg gelachen. Joost krijgt deze vakantie vaak de zachtere dames met een massage, terwijl Joep regelmatig opgevouwen ligt in allerlei botbrekende posities. Hilarisch, voor zowel Joost als de Thaise vrouwtjes in kwestie.

Dag erna hebben we, na ons fietstrauma, toch maar weer een tweewieler gehuurd om de 'big route' te doen van Angkor Wat. Best een eind fietsen, maar we hadden wel alle vrijheid en tijd om alles goed te bekijken. Hoogtepunten waren de tempels die overwoekert zijn door bomen en uiteindelijk de zonsondergang op een van de tempels waar dat toegestaan was. We moesten voor de laatst genoemde tempel wel sprinten om uiteindelijk vijf minuten te mogen kijken naar de ondergaande zon, maargoed. Was zeker de moeite waard en een waardig einde van twee dagen tempelschoonheid. We hadden toen drie weken lang gas gegeven en Thailand/Cambodja sneller gedaan als menig ontdekkingsreiziger. In het volgende, en meteen ook laatste verslag, lees je over een relaxweek op het eiland Ko Chang en de afsluitende dagen in Pattaya en Bangkok.

Filmpje stapavond Kho phi phi


Waarschijnlijk wordt dit filmpje snel verwijderd wegens privacy schending