Wat doe jij nou!?!?

Zoals gezegd hadden we drie weken gas gegeven en waren we toe aan wat rust. Je hebt tientallen mooie eilanden in Thailand, maar Ko Chang werd favoriet na meerdere goede verhalen en tips. We zijn met een lange busreis (busreis van een complete dag voor 150 kilometer ofzo..) en een boottocht uiteindelijk aangekomen. Joost wordt telkens misselijk in de krappe busjes waar letterlijk 16 mensen in moeten, waar er eigenlijk maar 12 in kunnen. Je voelt elke hobbel.. Niet best. In het busje wel twee leuke dames uit Amsterdam tegen gekomen. Daar later meer over. 's Avonds na wat omwegen en een hoop gezoek op booking.com een slaapplek gevonden.

Het eiland Ko Chang is een rustig eiland wat zeker in het laagseizoen een hele relaxe sfeer heeft. Schitterende stranden en bijna geen mensen. Je ziet wel een hele hoop (luxe en minder luxe) hotels en resorts, maar van verschillende mensen hoorden we dat er soms niemand of bijna niemand in zit. Je ziet uberhaupt ook overal Thaise mensen een beetje hangen, luieren, met zijn 6-en in een restaurant werken op 2 gasten etc. Maar dat is eigenlijk overal zo, niet alleen op Ko Chang. Lang leve het laagseizoen. Meteen een ander hotel gefixt een beetje achter op het eiland. Een mooi resort waar we het strand voor onszelf hadden. Toen we een duik gingen nemen, snapten we waarom: het was een strand met stenen. Elke stap die we in het water deden deed pijn aan onze voeten. In een half uur hebben we 20 meter de zee in gelopen om nog tot onze enkels in het water te staan. Zucht. Die dag een scooter gehuurd en er maar op uit getrokken.

Dag er na hebben we met de scooter rondje om het eiland gemaakt. Watervalletje gezien, mangrove, maar vooral staat die dag in het teken van de val. De val met de scooter. We hebben er de laatste weken veel plezier mee beleefd. Maar door een fout van Joep in combinatie met slechte remmen, zijn we gevallen. Joep is er het slechtst aan toe: een gat in het hoofd en grote wond op de knie. Met de scooter naar het ziekenhuis gegaan. Daar ons laten helpen. Helaas de dagen er na de wond van joep ondanks dagelijkse reiniging toch gaan onsteken. Nu 7 dagen later ziet het er al een stuk beter uit. Op het zwemmen na heeft het ons verder niet in de weg gezeten. De andere dagen hebben we heerlijk rustig aan gedaan en wat luxer geslapen en gegeten. We hebben misschien wel de mooiste zonsondergang gezien uit ons leven. Lekker een hele dag gekletst met de twee eerder genoemde meiden die we toevallig tegen kwamen. Ook gekanoot waarmee we ons toen als enigste bevonden op een onbewoond eiland. Het Ramayana resort was er ook een om niet te vergeten. We kregen een gratis upgrade waar met name joost over te spreken was. Zijn gevoelige sensoren voor luxe werden even niet onderdrukt.

En verder blijven we ons verbazen over de apen die hier toch wel tussen de mensen leven. De prijzen die voor de Thaise mensen totaal anders zijn als voor de westerse. En de enorme rommel die met de prachtige stranden worden afgewisseld.
We hebben uiteindelijk niet meer gesnorkeld. Prijzen waren behoorlijk en iedereen zei dat het niet het seizoen was. Bovendien hadden we bij Kho Phi Phi al het een en het andere gezien.
Een-na-laatste avond weer met zonsondergang afgsloten. Dag er na even weer joeps zijn wond voor 100 bath (2,50) laten verbinden. Daarna met de taxi naar Pattaya hier over snel meer in ons laatste reisverslag al weer.

mislukt filmpje voor Thijs zijn verjaardag


Zonsondergang ko chang